روستای شهر کهنه:

روستای شهر کهنه  [Shahr-e Kohne] ، از توابع دهستان بلهرات بخش میانجلگه‌ی شهرستان نیشابور، در موقعیت 58 درجه و 55 دقیقه‌ی طول و 35 درجه و 49 دقیقه‌ی عرض جغرافیایی، و در 47 کیلومتری جنوب شهر نیشابور واقع شده، ارتفاع این محل از سطح دریا کمتر از 1500 متر است. روستای شهر کهنه در منطقه‌ی دشت (محدوده‌ی کال شور) قرار گرفته و دارای آب و هوای نیمه‌خشک و پوشش گیاهی (گیاهان شورپسند) مراتع درجه 4 به بالاست. تپه‌ی «شهر کهنه» در 200 متری جنوب روستا قرار گرفته است.

تپه‌ی شهر کهنه:

تپه‌ی شهر کهنه، در فاصله‌ی 200 متری جنوب روستای شهر کهنه و در میان زمین‌های کشاورزی، قرار گرفته است. این تپه، در گذشته، دارای وسعتی بیش از وسعت کنونی‌اش بوده و روستای کنونی بر بقایای شهر قدیمی، بنا شده و به دلیل استقرار این روستا بر شهر کهن، بدین نام، شهرت یافته است.

در نتیجه‌ی ساخت و سازها و  فعالیت‌های کشاورزی، بخش بزرگی از بقایای شهر کهنه، از میان رفته و تنها بقایای آن در قسمت تپه‌ی یاد شده، بر جای مانده است. در شرایط کنونی، این اثر شکلی نامنظم دارد و به طول 100 متر کشیده شده است. در قسمت مرکز آن، کانالی به طول 22 متر حفر شده و تپه را به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم کرده است. این تپه‌ی منحنی‌شکل، دارای ارتفاعی در حدود 5/3 متر در جبهه‌ی شمالی و 2 متر در جبهه‌ی جنوبی است.

بر سطح تپه، آثار و بقایای قطعات خشت –که احتمالا در معماری این منطقه کاربرد داشته-، بقایای ذوب کوره و سفال‌های ساده با خمیر نخودی دیده می‌شود. با نگاه به این آثار و شواهد، دوره‌ی استقراری این تپه، مربوط به دوره‌ی اسلامی (سلجوقی تا ایلخانی) می‌باشد.

این تپه با نگاه به دوره‌ی استقرار و نقشی که می‌تواند در روشن‌سازی جغرافیای تاریخی این منطقه داشته باشد، دارای ارزش مطالعاتی ویژه‌ای است. مالکیت این اثر مشاع، و در زمان ثبت، در اختیار محمدرضا رضائی و حسین‌علی خرمی بوده است. تپه‌ی شهر کهنه، در تاریخ 06/12/1385 و به شماره‌ی 17422 در فهرست آثار ملی ایران، به ثبت رسیده است.