محمدحسن فرحبخشیان معروف به «ژولیده نیشابوری» شاعر اهل نیشابور بود که در سال ۱۳۲۰ در ناحیه‌ای به نام فرحبخش از توابع نیشابور به دنیا آمد.

فرحبخشیان از کودکی به امام‌ های شیعه علاقمند بود. او منشا این علاقه را به حضورش در مراسم مذهبی در دوران کودکی مربوط می‌دانست. به گفته‌ی حودش از ۱۲ سالگی و پس از آن‌که شبی در خواب، شخصی او را به شعر گفتن تشویق کرد، سرودن شعر را آغاز کرده بود.

او در وقایع خرداد سال ۴۲ به سرودن شعرهای انقلابی روی‌ آورد که به خاطر آن ۳ سال و ۸ ماه را در زندان گذراند.

پیـام رهـبر ایران در این جهـــان این اسـت

سـکوت در برابر ظالم، خـلاف آییـــن است

چـو دید عکس خمینی، به خود گفتا شاه:

کسی که کاخ مرا زیر و رو کند، این است!

ژولیده پس از آزادی از زندان، تا سال ۱۳۵۷، دو بار دیگر و در جمع، ۶ ماه دیگر زندان را تجربه کرد.

طبق گفته‌ی خودش لقب «ژولیدهٔ شوریدهٔ خاکی» را سید محمود طالقانی زمانی که برای اولین‌بار او را در زندان ملاقات کرده بود برای خطاب کردنش استفاده کرده بود و در دیدارهای بعدی، لقب «ژولیده» را برای او برگزیده بود. ژولیده در دوران جنگ ایران و عراق در جبهه حضور داشت و برخی سروده‌های حماسی وی به آن دوران برمی‌گردد.

سکونت در ورامین

ژولیدهٔ نیشابوری، پس از رهایی از زندان قصر مدتی در ورامین ساکن شد، و سپس به وطن مراجعت نمود و در مرحلهٔ دوم از سال ۱۳۶۸ در ورامین سکونت گزید و تا آخر عمر آنجا باقی ماند.

سرانجام، ژولیدهٔ نیشابور، در عصرگاه روز پنجشنبه، نوزدهم مهر ۱۳۸۶ شمسی، در بیمارستان سوم شعبان تهران بر اثر سکتهٔ قلبی درگذشت و پیکرش در گورستان ورامین -موسوم به گلزار شهدای حسین رضا- در کنار فرزندش دفن شد.

آثار ژولیدهٔ نیشابوری

درونمایهٔ اغلب سروده‌های این شاعر، مذهب، مدح اهل بیت ، انقلاب و جنگ ایران و عراق می‌باشد. از او تا کنون بالغ بر ۳۰ اثر در قالب کتاب و جزوه مشتمل بر مجموعه آثاری از قبیل: «گلبانگ عشق»، «ای قلبها بسوزید»، «ای چشمها بگریید»، «چه کنم، دام می‌سوزد» و… منشر شده و برخی از این آثار بیش از ۱۵ بار تجدید چاپ شده‌است. از دیگر آثار ژولیده کتابی است که در آن زیارت عاشورا را به زبان شعر درآورده‌است.

مطالب ادبی شاعران عرصه هنر در وصف ژولیده نیشابوری :

محمد جواد محبت انجمن شعر رشید یاسمی کرمانشاهی؛

آقای محمد باقر صدرا بر کتاب گلبانگ عشق، که منظومه ای از سروده های حسن فرح بخشیان متخلص به (( ژولیده نیشابوری )) است، مقدمه جامع و جالبی نوشته اند که در آن به فرازهایی از حرفهای ایشان اشاره کرده اند و می توان گفت در همان مقدمه بهترین های کتاب گلبانگ عشق را معرفی کرده اند .

ژولیده نیشابوری را طبعی روان و حوصله ای وسیع بوده است . سخنان منظوم او بخاطر روشنی مضامین که اکثر مردم کاملاً با آنها آشنایند مقبولیت یافته و شاید در ذهن مداحان آن دیار نشسته باشد . زبان شعری ژولیده کاملاً قدمایی است .

شاعران انجمن های ادبی که هنوز با سبک کهن مطروحه سازی و جلسات مرتب هفتگی یا ماهانه روزگار  می گذرانند بی گمان او را یکی چون خود و از خود پنداشته اند و در آن محدوده صاحب نام و آوازه بوده است . نظر به اینکه در کتاب گلبانگ عشق به کمتر سروده ای بر می خورید که در مورد اخلاق پسندیده و باورهای دینی سخنی نرفته باشد این دفتر از اقبال خوبی برخوردار شده و دور نیست که پس از چاپ دوم به چاپ های دیگر هم برسد . استادان شعرو ادب می دانند که شعر دارای ویژگیهای خاصی است که بطور روشن وگسترده در کتاب ارزنده ی روزنه که در روزگارما کاملترین کتاب آموزش فن و هنر شعر است از آن بحث شده صورخیال که تشبیه، مجاز، استعاره، کنایه، مدعا، مثل، شخصیت بخشی، حس آمیزی و متناقض نمائی است . این قالب های نوین که در کارهای دکتر شفیعی کدکنی ، مهدی اخوان ثالث و شاعران نوگرای معاصر نمونه های شایان توجهی از آن به ظهور  رسیده ، درهای روشنی ازجهان زیبائی را به روی ما می گشایند . نگذاریم این درها بسته بمانند .

قاسم صرافان؛

شاعر شدن خیلی سخت نیست ردیف،قافیه،وزن،احساس،تصویرو…

بسم ا..

اما محاسنی هست که وقتی شاعرحسین(ع) باشی  به توخواهند بخشید وقتی بیت هایت را به دست اهل بیت بسپاری با آنهامزینت کنند. مناعت طبع ودرویشی، بزرگی روح وتواضع،سرورباطنی وروشنی دل ،اینها صله هایی بود که ژولیده از دستهای خدا  گرفته بود .او باشعرها یش زندگی می کرد.خودش می گفت وخودش هم عمل می کرد. مثل این شعرش که شهره است:

((دلت را خانه ماکن مصفاکردنش بامن))

ژولیده دلش را خانه حق کرده بود بیت هایش بیت های معموری بودند که درآنها زندگی می کرد .خانه دلش روشن بودروشن از آن نوری که تاچشم های بارانی اش امتداد داشت

شکر خداراکه در پناه حسینیم         حالم ازاین خوب تر پناه ندارد

صدیقه مرادزاده شاعر برگزیده فجر؛

ژولیده بهانه ی است برای آشتی دادن مردم با شعر کهن

مراد زاده گفت : ژولیده نیشابوری از معدود شاعرانی است که توانسته است مسائل آیینی را وارد شعر کند به طوری که تصنعی به نظر نرسد. اگر چه حال و هوای شعر ژولیده در فضای معاصر نمی چرخد ،اما باهمین زبان کهن توانسته است حرکتی روان و ماندگار را در شعرش ایجاد نماید.

حماسی بودن زبان شعری ژولیده گاهی خواننده را به فضای فردوسی نزدیک و گاهی نصیحت های شاعر،گلستان سعدی را از خاطر می گذراند .

زبان شعری ژولیده بهانه ایست برای آشتی دادن مردم با شعر کهن …